Infekcje intymne to jeden z najpowszechniejszych problemów dotyczących zarówno mężczyzn, jak i kobiet, na całym świecie i w różnym wieku. Przyczyny infekcji mogą być różne i to od nich zależy leczenie oraz zapobieganie ich nawrotom. W artykule wyjaśniamy, czym są infekcje intymne, jakie rodzaje infekcji intymnych wyróżniamy, jakie są ich objawy i jak sobie z nimi radzić.

Czym jest infekcja intymna?

O infekcjach intymnych mówimy, gdy mamy na myśli choroby zakaźne dotykające narządów płciowych. Choć najczęściej mówi się o kobiecych infekcjach intymnych, należy podkreślić, że również mężczyźni narażeni są na występowanie różnych infekcji intymnych. Objawy oraz przyczyny tych schorzeń mogą być różne i najczęściej zależą od rodzaju infekcji.

Przyczyny infekcji intymnych

Zanim bardziej szczegółowo omówimy przyczyny infekcji intymnych, warto powiedzieć kilka słów na temat budowy narządów płciowych, a w tym przypadku szczególnie kobiecych narządów płciowych. W pochwie żyje ogromna różnorodność mikroorganizmów. Choć u zdrowej osoby większość z nich stanowią pałeczki kwasu mlekowego regulujące pH, warto pamiętać, że żyje tam także wiele chorobotwórczych mikroorganizmów. Jeśli z jakiegoś powodu w danym momencie dobroczynne pałeczki Lactobacillus nie spełniają właściwie swojej funkcji i odczyn w pochwie nie jest odpowiednio kwaśny, wówczas powstają warunki, w których patogenne grzyby lub bakterie mogą lepiej się rozwijać.

Co za tym idzie, bezpośrednią przyczyną infekcji intymnych są zaburzenia mikroflory bakteryjnej. Mogą je wywoływać:

  • stres,
  • niewłaściwa higiena okolic intymnych,
  • zaburzenia w gospodarce hormonalnej,
  • zmniejszona odporność,
  • leki i antybiotyki,
  • niewłaściwa dieta, szczególnie obfitująca w węglowodany,
  • korzystanie z publicznych toalet, saun lub basenów,
  • aktywność seksualna.

Objawy infekcji intymnych

Objawy infekcji intymnych mogą być bardzo różne i zależą między innymi od czynnika, który je wywołuje, jednak wiele objawów może występować zarówno w przypadku infekcji bakteryjnych, jak i grzybiczych.

Do najczęściej pojawiających się objawów należą:

  • świąd i pieczenie,
  • zaczerwienienie,
  • obrzęki okolic narządów płciowych,
  • ból lub uczucie dyskomfortu w trakcie oddawania moczu,
  • uczucie suchości w pochwie,
  • upławy.

Objawy te mogą się zmniejszać lub intensyfikować. Jest to szczególnie związane z cyklem menstruacyjnym kobiety.

Rodzaje infekcji intymnych

Infekcje intymne dzielimy przede wszystkim ze względu na wywołujący je czynnik. Do najczęstszych infekcji intymnych należą infekcje bakteryjne oraz grzybicze, jednak warto pamiętać, że mogą wywoływać je także pasożyty oraz wirusy.

Bakteryjne infekcje intymne wywoływane są głównie przez bakterie beztlenowe. Należą do nich na przykład: paciorkowce, pałeczka okrężnicy, Chlamydia trachomatis, Gardnerella vaginalis.

Do najczęstszych przyczyn grzybiczych infekcji intymnych można zaliczyć drożdżaki. Najpopularniejsze z nich to Candida albicans, ale patogenami są również: Candida krusei, Candida glabrata, Candida kefyr i kilka innych.

Wirusowe infekcje intymne wywoływane są przede wszystkim przez wirus HPV, czyli wirus brodawczaka ludzkiego. Taka infekcja może wystąpić zarówno u kobiet, jak i mężczyzn. Jest to szczególny rodzaj patogenu, ponieważ nie da się go całkowicie wyleczyć, a można jedynie zaleczyć jego objawy. Innym często występującym wirusem powodującym infekcje intymne jest HSV-2, który powoduje opryszczkę narządów płciowych.

Jeśli chodzi o pasożytnicze infekcje intymne, należy tu wymienić przede wszystkim pasożyt o nazwie rzęsistek, który jest przyczyną choroby rzęsistkowicy. Może ona występować u kobiet i mężczyzn i przenoszona jest drogą płciową.

Częste, nawracające i przewlekłe infekcje intymne – o czym mogą świadczyć?

Wiele osób, szczególnie kobiet, zmaga się z częstymi i nawracającymi infekcjami intymnymi. Dotyczy to zarówno infekcji bakteryjnych, jak i grzybiczych. Powodów takiego stanu rzeczy może być wiele.

Należy do nich zaliczyć między innymi stres oraz długotrwałe przyjmowanie antybiotyków. Także kobiety przechodzące menopauzę oraz będące w ciąży i w okresie połogu są bardziej narażone na przewlekłe infekcje bakteryjne. Dość prozaiczną przyczyną częstych problemów może być także nieodpowiednia higiena.

Powracające infekcje intymne dotykają również dość często osoby, u których stwierdzono cukrzycę oraz prowadzące bardzo intensywne życie seksualne.

Leczenie infekcji intymnych – domowe sposoby czy wizyta u ginekologa?

Leczenie infekcji intymnych w dużej mierze zależy od ich przyczyny. Wiele osób, zauważając u siebie pierwsze objawy, udaje się do apteki. Rzeczywiście na rynku farmaceutycznym dostępnych jest wiele leków bez recepty, polecanych szczególnie w przypadku zakażeń grzybiczych. Warto jednak podkreślić, że służą one przede wszystkim łagodzeniu pojawiających się objawów, dlatego nie pomogą całkowicie pozbyć się problemu.

Niezależnie od tego, czy infekcja pojawiła się po raz pierwszy czy już wcześniej mieliśmy podobny problem, zawsze najlepszym wyjściem w takiej sytuacji jest udanie się do lekarza specjalisty, który zidentyfikuje źródło problemu i przepisze możliwie najskuteczniejsze leki. Choć internet wręcz huczy od domowych sposobów na infekcje intymne, należy pamiętać, że niektóre z nich nie tylko są nieskuteczne, ale czasem mogą wręcz jeszcze bardziej zaszkodzić.

Udając się do specjalisty, możemy na początku spodziewać się dokładnego wywiadu, za pomocą którego lekarz spróbuje określić przyczyny infekcji, a także testu pH lub wymazu z pochwy.

W przypadku bakteryjnych infekcji bakteryjnych najczęściej stosuje się antybiotyki w formie doustnej lub dopochwowej zawierające metronidazol lub klindamycynę. Leczenie trwa zwykle około tygodnia.

W przypadku grzybiczych infekcji intymnych lekarz zaleci najprawdopodobniej tabletki z ketokonazolem oraz krem lub globulki dopochwowe.

Ogromną wagę przykładamy do tego, by informacje prezentowane na blogu były rzetelne i zgodne z aktualnym stanem wiedzy medycznej. Należy jednak pamiętać, że publikacje blogowe nie mogą zastąpić konsultacji lekarskiej ani stanowić podstawy do samodiagnozy. Niezbędne jest indywidualne podejście do każdego przypadku, które jest możliwe wyłącznie w bezpośrednim kontakcie pacjent - lekarz.