Nietrzymanie moczu to bardzo powszechny problem. Szacuje się, że z mimowolnym wyciekaniem moczu może zmagać się nawet 200 milionów ludzi na świecie, zarówno kobiet jak i mężczyzn. Jednym z częstszych typów tego schorzenia jest wysiłkowe nietrzymanie moczu, które może pojawić się podczas nagłych wzrostów ciśnienia w jamie brzusznej, jak również podczas kaszlu lub kichania. Jednymi z najczęściej stosowanych u kobiet metod leczenia wysiłkowego nietrzymania moczu jest TOT i TVT. Co to za metody? Czym są taśmy TOT i TVT i co warto wiedzieć o terapii taśmami na wysiłkowe nietrzymanie moczu? Wyjaśniamy.

Czym są taśmy TOT/TOV i w jaki sposób można dzięki nim leczyć nietrzymanie moczu?

Taśmy TOT i TVT to najczęściej stosowane metody leczenia wysiłkowego nietrzymania moczu u kobiet. W obydwu tych metodach stosuje się specjalne syntetyczne taśmy. Różnica polega przede wszystkim na miejscu, w którym wykonuje się cięcie, aby wyprowadzić końce taśm, które mają za zadanie podtrzymywać cewkę moczową.

W przypadku zastosowania metody TOT taśmy przeprowadza się przez cięcia w pachwinach, natomiast technika TVT wymaga wykonania cięcia nad spojeniem łonowym. W obydwu przypadkach specjalną polipropylenową taśmę wprowadza się przezpochwowo. Z czasem zaczyna ona przerastać tkankami, co powoduje produkcję kolagenu w tym miejscu, a co za tym idzie – cewka jest właściwie podtrzymywana i nie występuje mimowolne wyciekanie moczu.

Zabieg TOT lub TVT i przygotowanie do niego

Zabiegi TOT i TVT zostały dobrze przebadane i z punktu widzenia specjalistów nie są to metody skomplikowane. Dzięki ich zastosowaniu uzyskać można bardzo wysoką skuteczność przekraczającą nawet 90%.

Przed przystąpieniem do zabiegu TOT/TVT należy przeprowadzić odpowiednie badania diagnostyczne, które pomogą ocenić ogólny stan dróg rodnych pacjentki. Zwykle na 2 do 5 dni przed operacją lekarz prowadzący zleci wykonanie badania grupy krwi oraz morfologii. Istotne jest również oznaczenie poziomu potasu i sodu oraz badanie układu krzepnięcia APTT, PT i INR. Poza tym wykonuje się też ogólne badanie moczu i oznacza poziom glukozy w surowicy krwi. Badanie to musi zostać przeprowadzone na czczo.

Oprócz badań do zabiegu należy się odpowiednio przygotować także w inny sposób. Lekarz powinien poinformować pacjentkę, że przynajmniej 7 dni przed planowanym zabiegiem nie powinna ona stosować leków i innych preparatów zawierających kwas acetylosalicylowy oraz środków przeciwkrzepliwych. Ważne jest również, by przed operacją ogolić okolice intymne, nie pić na sześć godzin przed zabiegiem, a ostatni posiłek zjeść w południe dnia poprzedzającego jego wykonanie.

Zabieg nie jest skomplikowany i zwykle trwa około pół godziny. W tym czasie, w zależności od zastosowanej metody, przeprowadza się cięcie w określonym miejscu, przez które wyprowadza się końce taśmy i odpowiednio zamocowuje. Pacjentki nie powinny obawiać się bólu podczas zabiegu, ponieważ przed przystąpieniem do niego podaje się znieczulenie miejscowe lub w pewnych przypadkach ogólne dolędźwiowe.

Rekonwalescencja po zabiegu TOT/TVT

Przez kilka tygodni po zabiegu pacjentki mogą skarżyć się na uczucie dyskomfortu w okolicach pochwy oraz pojawianie się specyficznej wydzieliny z krwią. Jest to w tym przypadku naturalny objaw. Zwykle rekonwalescencja trwa około sześciu tygodni, jednak zaleca się, by w czasie trzech miesięcy od założenia taśmy powstrzymać się od wzmożonego wysiłku fizycznego, dźwigania ciężkich przedmiotów i uprawiania wysiłkowych sportów. Warto również zadbać o nienadwyrężanie mięśni dna miednicy, na przykład poprzez zastosowanie środków powstrzymujących kaszel. Na około sześć tygodni po przeprowadzonym zabiegu należy także zaniechać tradycyjnych stosunków seksualnych, gdyż mogą one dodatkowo naruszać powstałe rany.

Jak szybko będą widoczne efekty?

W większości przypadków efekty po zabiegu są praktycznie natychmiastowe, jednak niektóre kobiety zauważają pozytywne rezultaty dopiero po około dwóch tygodniach. Jak w innych sytuacjach zdrowotnych, wiele zależy tu od organizmu i jego indywidualnych predyspozycji do regeneracji.

Zalety taśm TOT/TVT na wysiłkowe nietrzymanie moczu

Powszechność stosowania taśm TOT i TVT na nietrzymanie moczu wynika z wielu ich zalet. Przede wszystkim ryzyko powikłań pooperacyjnych jest w tym przypadku stosunkowo niewielkie. Jedynie w bardzo nielicznych przypadkach pacjentki skarżą się na trudności z samodzielną mikcją. Inwazyjność metod TOT i TVT także jest bardzo niewielka, przede wszystkim dlatego, że zabieg wykonywany jest tzw. metodą laparoskopową. Pozytywne opinie o taśmach na nietrzymanie moczu wynikają również z faktu, że zabieg jest prosty i trwa stosunkowo krótko. Ponadto założenie taśmy ma długą skuteczność, ponieważ zwykle wystarcza ona na ponad dziesięć lat, choć okres ten może się skrócić, na przykład ze względu na słabsze mięśnie i więzadła w starszym wieku. Po tym czasie możliwe jest powtórzenie zabiegu.

Biorąc pod uwagę wszystkie powyższe zalety i dużą dostępność tej metody, można wnioskować, że w przyszłości, wraz z dalszym rozwojem technologii, może ona stać się standardową metodą leczenia nietrzymania moczu. O naszym doświadczeniu w wykonywaniu tego zabiegu piszemy na stronie Uroginekologia.