W krajach rozwiniętych wykrywalność raka prostaty stale wzrasta. Jest to związane z upowszechnieniem oznaczeń markerów nowotworowych PSA, podniesieniem średniej długości życia mężczyzn oraz większą świadomością zdrowotną. Wykrycie na wczesnym etapie daje duże szanse remisji, natomiast samodzielne leczenie się medykamentami reklamowanymi w telewizji może przynieść opłakany efekt. Warto zatem wiedzieć, jakie jak rozpoznać chorobę.
Pierwsze objawy raka prostaty
Do najczęstszych dolegliwości, które związane są z patologicznym rozrostem stercza zalicza się:
- częste oddawanie moczu (nawet w nocy),
- trudności w rozpoczęciu tej czynności (słaby lub przerywany strumień),
- uczucie niedostatecznego opróżnienia pęcherza.
Niestety, objawy te bywają często mylone z innymi schorzeniami. Dzieje się tak, ponieważ po 30. roku życia u większości mężczyzn dochodzi do powiększenia gruczołu krokowego, czego objawami są właśnie powyższe dolegliwości. Zaleca się zatem, aby osoby, które zauważyły u siebie wymienione problemy, skonsultowały się z urologiem.
Rak prostaty w zaawansowanym stadium
Z czasem pojawiają się dodatkowe objawy, wśród których najpopularniejszy jest:
- ból w podbrzuszu,
- obecność krwi oraz pieczenie w trakcie oddawania moczu.
Dodatkowo obserwujemy symptomy ogólnoustrojowe, będące następstwem zajęcia węzłów chłonnych, takie jak obrzęki kończyn dolnych.
W przypadku przerzutów pojawiają się bóle kości, szczególnie żeber, miednicy oraz czaszki, z kolei do rzadszych objawów należy osłabienie siły mięśni kończyn. Można zaobserwować również ucisk w obrębie rdzenia kręgowego oraz problemy z krzepliwością krwi.
Sposoby wykrywania raka prostaty
Duże znaczenie przy rozpoznaniu ma określenie stężenia PSA w surowicy, jednak jego wysoki poziom nie zawsze jest wynikiem nowotworu, a może informować jedynie o przeroście gruczołu krokowego.
Najczęściej ta postać raka jest wykrywana przez lekarza urologa przy pomocy badania per rectum. W celu potwierdzenia diagnozy zaleca się wykonanie USG przez powłoki brzuszne oraz USG przez odbyt, co pozwala dostrzec granicę i strukturę zmiany, niemożliwe do wykrycia za pomocą badania palpacyjnego.
Ostatecznej oceny dokonuje się poprzez biopsję komórek gruczołu krokowego. Obecnie coraz częściej wykonywana jest tzw. biopsja fuzyjna, który odbywa się pod kontrolą rezonansu magnetycznego – pozwala na lepszą ocenę pobranego materiału i redukuje do minimum konieczność przeprowadzenia następnych.