Zarówno lipofilling, jak i wypełnianie kwasem hialuronowym to nowoczesne, skuteczne oraz bezpieczne metody w walce z oznakami starzenia – zwiotczeniem skóry, powstawaniem zmarszczek oraz utratą jędrności wybranych partii ciała. Jakie są zalety obydwu rozwiązań i na które z nich się zdecydować? Warto poznać odpowiedzi na te pytania zanim podejmiemy decyzję o zabiegu.

Lipofilling – definicja i krótka historia

Lipofilling to zabieg z zakresu chirurgii plastycznej, podczas którego własna tkanka tłuszczowa pacjenta wykorzystywana jest jako naturalny wypełniacz, umożliwiający korygowanie defektów estetycznych zarówno twarzy, jak i poszczególnych części ciała: między innymi biustu, pośladków oraz łydek. Komórki tłuszczowe podczas zabiegu lipofillingu pobierane są z tzw. depozytów tłuszczowych pacjenta, najczęściej powłok brzusznych, okolic kolan, ud lub pośladków.

Po raz pierwszy tkanka tłuszczowa przeszczepiona została w 1893 roku przez niemieckiego chirurga, Franza Neubera, który podjął próbę uzupełnienie ubytku tkanki twarzy żołnierza przy użyciu autologicznej tkanki tłuszczowej. Za prekursora współczesnej metody przeszczepu tkanki tłuszczowej uważany jest jednak amerykański chirurg plastyczny Sydney R. Coleman. We współpracy z prof. Guy Magalonem zorganizował on w 1998 roku konferencję poświęconą tej nowatorskiej metodzie, po której lipofilling zyskał ogromną popularność i zaczął być wykonywany w klinikach chirurgii plastycznej na całym świecie.

Wskazania do lipofillingu twarzy oraz ciała

Lipofilling w głównej mierze przeznaczony jest dla pacjentów z zanikiem tkanki tłuszczowej w obrębie twarzy. Przeszczepioną tkankę tłuszczową wykorzystuje się podczas zabiegów powiększenia ust, policzków oraz brody, wygładzenia zmarszczek mimicznych, uniesienia brwi, wypełnienia skroni. Tkanka tłuszczowa jest stosowana również do wypełniania szyi oraz grzbietu dłoni.

Zabieg lipofillingu przeprowadzany jest także w stomatologii, medycynie pourazowej oraz onkoplastyce u pacjentów wymagających wszelkiego rodzaju rekonstrukcji ubytków pourazowych lub pooperacyjnych (np. takich jak kwadrantektomia u kobiet chorujących na nowotwór piersi).

Od kilku lat lipofilling używany jest ponadto do powiększania piersi, a nawet pośladków. Pamiętać należy jednak, iż stopień powiększenia, jaki można osiągnąć przy pomocy tkanki tłuszczowej, jest niewielki w porównaniu np. do silikonowych implantów.

Przebieg zabiegu lipofillingu

Podczas pierwszego etapu zabiegu na drodze liposukcji pobierana jest tkanka tłuszczowa pacjenta. Chirurg plastyczny – przy użyciu cienkich, tępo zakończonych kaniul i z wykorzystaniem podciśnienia – odsysa komórki tłuszczowe z przestrzeni podskórnej, tzn. znajdującej się między skórą i mięśniami.

Pozyskany w ten sposób materiał zostaje odpowiednio przygotowany, a następnie przeszczepiany do wybranej uprzednio części ciała.

Zabieg przeprowadzany jest w znieczuleniu miejscowym i trwa od 40 minut do 4 godzin, w zależności od okolicy poddawanej przeszczepowi oraz ilości pobieranego tłuszczu. Już po kilku dniach od lipofillingu pacjent może powrócić do codziennych zajęć.

Lipofilling – zalety zastosowania tej metody

Własna tkanka tłuszczowa pacjenta jest wypełniaczem naturalnym, w 100 procentach biokompatybilnym, dzięki czemu podczas lipofillingu wyeliminowane zostaje ryzyko odrzucenia wypełniacza przez organizm, infekcji oraz stanów zapalnych.

Tkanka tłuszczowa stanowi ponadto najbogatsze źródło dorosłych komórek macierzystych, posiadających niepowtarzalne właściwości regeneracji. Dzięki przeszczepowi własnej tkanki tłuszczowej skóra staje się zdecydowanie bardziej sprężysta, gładka, nawilżona, ujędrniona i napięta.

Ogromną zaletą lipofillingu jest również możliwość pozbycia się nadmiaru tłuszczu z miejsc, w których jest on zbędny, przy jednoczesnym odbudowaniu poszczególnych partii twarzy oraz ciała pozbawionych objętości. Obydwie procedury wykonywane są w trakcie jednego zabiegu, przy zachowaniu w pełni naturalnego wyglądu.

Co najważniejsze – podczas lipofillingu możliwe jest przeszczepienia nieograniczonej ilości tkanki tłuszczowej, efekty zabiegu są długotrwałe i utrzymują się najczęściej przez wiele lat, a proces gojenia jest praktycznie bezobjawowy i nie pozostawia blizn.

Ograniczenia związane z lipofillingiem

Tak jak w przypadku każdej metody również lipofilling jest zabiegiem, z którym łączą się pewne ograniczenia. Tkanka tłuszczowa może zostać przeszczepiona tylko jako tzw. przeszczep autologiczny, czyli z własnego organizmu w inne miejsce, więc istotnym kryterium kwalifikacji do zabiegu lipofillingu jest odpowiedni wskaźnik masy ciała (BMI).

Chociaż lipofilling jest zabiegiem bezpiecznym, obarczonym małym ryzykiem powikłań, istnieje zagrożenie podania zbyt małej lub zbyt dużej ilości tłuszczu, co powodować może powstanie asymetrii lub pogłębienie istniejących już nierówności. Tego rodzaju komplikacje zminimalizować można decydując się na zabieg u specjalisty mającego duże doświadczenie w wykonywaniu przeszczepów tkanki tłuszczowej.

Lipofilling nie jest wykonywany:

• u osób z chorobami o podłożu autoimmunologicznym,
• chorujących na nowotwory lub będących w trakcie ich leczenia,
• u kobiet w ciąży lub okresie karmienia piersią,
• pacjentów z chorobami sercowo-naczyniowymi, hemofilią, zaburzeniami krzepnięcia krwi oraz stanami zapalnymi skóry i infekcjami ogólnoustrojowymi.

Kwas hialuronowy i jego zastosowanie

Kwas hialuronowy jest jednym z najczęściej stosowanych obecnie wypełniaczy tkankowych. Zaliczany jest do tak zwanych wypełniaczy naturalnych, gdyż jest substancją naturalnie występującą w organizmie. Najwięcej kwasu hialuronowego, bo aż 56 % całkowitej zawartości w ciele człowieka, znajduje się w skórze.

Optymalne stężenie kwasu hialuronowego zapewnia skórze odpowiednią dawkę nawilżenia oraz sprawia, że jest ona sprężysta, napięta i jędrna. Z upływem czasu, a także pod wpływem promieni UV, zawartość kwasu hialuronowego w skórze jest coraz mniejsza, co powoduje niekorzystne zmiany kształtu i konturu twarzy, utratę nawilżenia, elastyczności oraz powstawanie zmarszczek.

Na szczęście zastosowanie preparatów na bazie kwasu hialuronowego umożliwia odbudowę utraconej objętości twarzy, wypełnienie zmarszczek oraz przywrócenie skórze jędrności i gładkiego, młodego wyglądu.

Chociaż istnieje możliwość zastosowania kwasu hialuronowego praktycznie w każdej części ciała, najczęściej zabiegi przy użyciu kwasu hialuronowego wykonywane są w obrębie twarzy, głównie do uzupełnienia drobnych, powierzchownych zmarszczek, między innymi korekcji fałdów nosowo-wargowych, bruzd wokół ust, okolicy okołooczodołowej oraz czerwieni wargowej. W celu odbudowy głębszych bruzd zaleca się z reguły przeszczep własnej tkanki tłuszczowej.

Zalety i wady stosowania kwasu hialuronowego

Zabiegi na bazie kwasu hialuronowego są w pełni bezpieczne oraz z reguły nie powodują powstawania reakcji alergicznych. Efekty widoczne są natychmiastowo. W zależności od wieku, obszaru podania, stanu skóry oraz trybu życia pacjenta utrzymują się od 4 do 12 miesięcy. Konieczne jest więc co jakiś czas powtarzanie zabiegu dla utrzymania długotrwałego, satysfakcjonującego rezultatu .