Zapraszamy do zapoznania się z naszą ofertą w zakresie laryngologii. Posiadamy zespół dobrych i doświadczonych laryngologów.
Doświadczony zespół lekarzy laryngologów wykonuje następujące zabiegi:
Plastyka podniebienia miękkiego i języczka
Plastyka podniebienia miękkiego i języczka to zabieg wykonywany w warunkach ambulatoryjnych, najczęściej połączony z jednodniowym pobytem w szpitalu, w celach obserwacyjnych. Na plastykę podniebienia miękkiego i języczka, najczęściej decydują się osoby, które posiadają poważny problem z chrapaniem. Operacja jest wykonywana zazwyczaj w znieczuleniu ogólnym, a czas jej trwania nie przekracza godziny.
Wskazania
Problem nocnego chrapania nie tylko obciąża pacjenta, ale również jego rodzinę. Podczas chrapania, podniebienie i języczek wibrują powodując nieprzyjemny hałas. Chirurgiczne usztywnienie podniebienia powoduje jednocześnie mniejszą zdolność wprowadzania w wibrację, co bezpośrednio zapobiega chrapaniu i pozwala na regeneracyjny, zdrowy sen. Na plastykę podniebienia miękkiego mogą więc zdecydować się osoby zmagające się z uciążliwym chrapaniem oraz groźnym w skutkach bezdechem sennym.
Na czym polega zabieg?
Zgodnie z indywidualnymi zaleceniami, zabieg można przeprowadzić w znieczuleniu miejscowym lub ogólnym. Chirurg skraca języczek przez dwa niewielkie cięcia. Dodatkowo, usztywnia obszar podniebienia miękkiego co prowadzi do zwiększenia obszaru cieśni gardzieli. Po zabiegu pacjent powinien lepiej oddychać i pożegnać się z chrapaniem i bezdechem sennym.
Po zabiegu
Niezależnie od wyboru znieczulenia przez anestezjologa, okres pobytu w szpitalu nie jest długi. Przy znieczuleniu ogólnym, pacjent będzie pełną dobę pod kontrolą lekarzy, a w przypadku znieczulenia miejscowego, może opuścić klinikę już po około 2 godzinach. Na całkowite wygojenie trzeba poczekać około 2 miesiące. Jeśli wystąpią dolegliwości bólowe, zalecane jest przyjmowanie ogólnodostępnych środków przeciwbólowych. Pacjent może nastawić się również na lekki dyskomfort w obrębie gardła.
Konchoplastyka – plastyka małżowin nosowych
Często dołączaną do septoplastyki czynnością jest wykonanie konchoplastyki, czyli zmniejszenia objętości śluzówki małżowiny nosowej. Sam zabieg zalicza się do mało inwazyjnych – opiera się na radiochirurgii. Emitowane fale radiowe działają obkurczająco, przez co śluzówka traci na swojej objętości. Jeśli pacjent nie ma wskazań do wykonania plastyki przegrody nosowej, zabieg koncholastyki jest wykonywany samodzielnie. Dzięki zabiegowi, pacjent może liczyć na poprawę oddychania, zmniejszenie częstotliwości występowania infekcji i zminimalizowanie kataru. Osoby, które chrapią i mają problem z tzw. bezdechem sennym, po wykonaniu konchoplastyki mogą liczyć na usunięcie tych objawów.
Wskazania
Plastyka małżowin nosowych jest zalecana w przypadku zdiagnozowania przyczyny ciągłych infekcji górnych dróg oddechowym, uciążliwego kataru, chrapania i epizodów bezdechu sennego. Częstą przyczyną wymienionych dolegliwości jest przerośnięta błona śluzowa małżowiny nosowej, dzięki jej redukcji, pacjent może uniknąć wyżej wymienionych niedogodności i swobodniej oddychać.
Na czym polega zabieg?
Zabieg konchoplastyki trwa zazwyczaj niecałe półgodziny. Z uwagi na swoją prostotę nie wymaga hospitalizacji. Po wykonaniu konchoplastyki, można niemal natychmiast wrócić do domu. Proces zabiegu polega na stymulacji i redukcji tkanki śluzowej małżowiny nosowej dzięki działaniu fal radiowych. Jest to możliwe dzięki płytkiemu wkłuciu elektrod w miejsce poddane zabiegowi. Może się zdarzyć, że lekarz przeprowadzający zabieg, dokona tego kilkukrotnie. Sam zabieg jest jednak powszechnie uznany za nieinwazyjny i nie sprawia dużego dyskomfortu
Po zabiegu
Tym co dziwi niektórych pacjentów jest przejściowa zmiana odczuwania zapachów. To uczucie mija jednak po kilku dniach. Mogą również wystąpić lekkie bóle głowy i niewielki katar. Po wykonaniu koncholastyki zaleca się powstrzymanie od wysiłku fizycznego, niespożywanie napojów alkoholowych i zażywanie środków przeciwzakrzepowych. Wszystkie ewentualnie niedogodności mijają zwykle najpóźniej po 2 tygodniach od wykonania zabiegu.
Tonsillektomia – wycięcie migdałków
Tonsillektomia to chirurgiczne usunięcie migdałków, czyli dwóch owalnych „poduszek” z tyłu gardła – jednego migdałka z każdej strony. Wycięcie migdałków było kiedyś powszechną procedurą w leczeniu infekcji i zapalenia migdałków. Dzisiaj, wycięcie migdałków wykonuje się zazwyczaj w przypadku zaburzeń oddychania w czasie snu, ale nadal może być skuteczne w przypadku nawracających stanów zapalnych, lub braku reakcji na inne, farmakologiczne metody leczenia. Wycięcie migdałków może być również konieczne do poprawienia komfortu oddychania.
Wskazania
Uważa się, że migdałki działają jako pierwsza linia obrony układu odpornościowego przed bakteriami i wirusami, które dostają się do ust. Ich funkcja jednocześnie wpływa na to, że są często narażone na infekcje i stany zapalne. Problem ten występuje częściej u dzieci, ponieważ funkcja układu odpornościowego migdałków jest najbardziej aktywna przed okresem dojrzewania. Ponadto, w przeciwieństwie do układu odpornościowego osoby dorosłej, system dziecka ma mniejszą ekspozycję na bakterie i wirusy przez mniejszą liczbę wytworzonych przeciwciał. Lekarz może zalecić wycięcie migdałków, aby zapobiec częstym, nawracającym epizodom stanów zapalnych. Powiększone migdałki mogą spowodować również trudności z oddychaniem (w tym zaburzenia oddychania podczas snu) oraz trudności z przełykaniem i nocne chrapanie.
Jak wygląda zabieg?
Ponieważ wycięcie migdałków wykonuje się w znieczuleniu ogólnym, pacjent nie jest świadomy i nie odczuwa bólu podczas wykonywania zabiegu. Chirurg może wyciąć migdałki za pomocą skalpela lub specjalistycznego narzędzia chirurgicznego, które wykorzystuje ciepło lub fale dźwiękowe do usuwania lub niszczenia tkanek i zatrzymywania krwawienia.
Po zabiegu
Lekkie dolegliwości bólowe są naturalne po zabiegu tonsillektomii, dlatego też zalecane jest przyjmowanie środków przeciwbólowych, dużo odpoczynku i prowadzenie lekkiej i łagodnej diety. Po zabiegu, pacjent przebywa zazwyczaj pod opieką lekarzy przez jedną lub dwie doby – jeśli nie obserwuje się niepokojących zmian – po tym czasie może wrócić do domu ze wskazaniami jak wyżej.
Septoplastyka – korekta skrzywionej przegrody nosowej
Septoplastyka to zabieg chirurgiczny mający na celu skorygowanie odchylonej przegrody – przesunięcie kości i chrząstki, które dzielą dwa nozdrza. Podczas wykonywania zabiegu septoplastyki przegroda nosowa zostaje wyprostowana i umieszczona prawidłowo w środku nosa. Może to wymagać od chirurga przecięcia i usunięcia części przegrody nosowej przed ponownym ustawieniem jej we właściwej pozycji. Na ten zabieg często decydują się osoby zmagające z trudnościami z oddychaniem, chrapaniem i bezdechem sennym.
Wskazania
Większość osób posiada lekkie odchylenia w zakresie przegrody nosowej. Jednakże, w przypadku większych zmian, przegroda może blokować jedną stronę nosa, jednocześnie zmniejszając swobodny przepływ powietrza. Powoduje to trudności w oddychaniu przez jedną lub obie strony nosa. Dodatkowe narażenie odchylonej przegrody na wysuszające działanie powietrza może powodować uciążliwy katar i krwawienia. Jeśli u pacjenta występują trudności w oddychaniu przez nos, które znacząco wpływają na codzienny komfort życia – warto rozważyć wykonanie septoplastyki, celem skorygowania krzywej przegrody nosowej.
Na czym polega zabieg?
Septoplastyka polega na chirurgicznym wyprostowaniu krzywej przegrody nosowej przez przycięcie i zmianę położenia chrząstki, kości a czasem obu. Septoplastyka wymaga znieczulenia miejscowego lub ogólnego, w zależności od wskazań anestezjologa. Przy znieczuleniu miejscowym, lekarz wstrzykuje środki znieczulające bezpośrednio do tkanek nosa. W znieczuleniu ogólnym pacjent wdycha środek znieczulający lub otrzymuje znieczulenie dożylnie. Ten rodzaj znieczulenia wpływa na całe ciało i wywołuje przejściowy stan nieświadomości. Podczas wykonywania zabiegu, nacięcie zszywane jest rozpuszczalnym szwem. Do otworu nosowego wkładane są miękkie szyny, które mają na celu podparcie zoperowanej przegrody. Po zabiegu, możliwe jest założenie setona, lub innego opatrunku tamującego krwawienie.
Po zabiegu
Po operacji pacjent zostaje przeniesiony do sali pooperacyjnej, gdzie personel monitoruje jego stan. Procedura ta zazwyczaj wykonywana jest w warunkach ambulatoryjnych, więc w zależności od wyboru znieczulenia, do domu można wyjść jeszcze tego samego dnia. Przez kilka tygodni po zabiegu należy unikać wysiłku fizycznego, „dmuchania” nosa i spania w pozycji, w której głowa znajduje się nieco wyżej od reszty ciała.
specjalista otolaryngolog Konsultacje lekarskie: środa 13.30 - 17.00
Zabiegi operacyjne w zakresie laryngologii wykonuje:
Zabiegi operacyjne